Dag 3.
Weer verder waar we gebleven waren: donderdagochtend. Na een koude nacht (we hadden een dubbel dekbed nodig!) vroeg uit de veren en op weg naar Mount Cook, de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Het was nog wat bewolkt maar het zou gaan opklaren. Er is één lange weg naar een gehuchtje aan de voet van Mount Cook en dit gehuchtje was ons doel. De route ernaartoe is adembenemend mooi. Je rijdt dan langs het gigantische stuwmeer Lake Pukaki. Bij het eerste het beste uitkijkpunt zijn we gestopt om foto’s te maken. Mt. Cook was nog verborgen achter de wolken maar het uitzicht over het meer was ook prachtig. Aangekomen in eerdergenoemd gehuchtje zijn we naar het Visitor Center gegaan, hebben we rondgewandeld en uiteraard heel veel foto’s gemaakt van de inmiddels zichtbare Mt. Cook.

Daarna op naar de volgende bestemming: onze camping in Cromwell. Onderweg, net voorbij Omarama, zag Stephanie nog een leuke bestemming om te gaan bekijken: de Clay Cliffs. Het zou een soort canyon moeten zijn met rotsformaties en het klonk supergaaf. Zo gezegd, zo gedaan dus in een opwelling de afslag naar Clay Cliffs genomen. Echter ging de weg ernaartoe op een zeker moment over in een mega-hobbelige gravelweg (hallo rugmassage!). De hele camper schudde ervan, Jan grapte nog dat we alle verloren onderdelen we op de terugweg zouden oprapen. Het laatste gedeelte van de route zou over een boerenerf gaan, waarvoor we bij de poort een kleine vergoeding konden achterlaten. Echter was dit 4 kilometer lange pad zo smal dat we het niet aandurfden. De moraal van dit verhaal: de Clay Cliffs zullen vast erg mooi zijn maar wij hebben het dus niet gezien.

Na deze misser hebben we onze weg vervolgd door een prachtig berggebied, en over de Lindis Pas, waar we weer mooie foto’s konden maken (tja, waar eigenlijk niet in Nieuw Zeeland?). Aangekomen op de camping in Cromwell zijn we naar het oude stadscentrum gelopen, wat volgens de Lonely Planet erg gezellig zou zijn. Na een klein half uurtje wandelen in de brandende zon (Yes, geen regen meer!), waren we bij het oude stadcentrum. Nou die wandeling hadden we ons kunnen besparen want het niet zo veel. Er stonden een paar huizen die ze hadden afgebroken en weer opnieuw opgebouwd, toen de oorspronkelijke plek onderwater zou lopen als gevolg van de aanleg van een stuwdam. Maar terug op de camping de dag afgesloten met een lekker wijntje (Cromwell ligt wel in een regio met veel wijngaarden) dus dat maakte de dag weer goed.

Dag 4.
De volgende dag, vrijdag, zijn we rustig aan begonnen en gestart bij de lokale supermarkt om de voorraad weer aan te vullen. Het is altijd leuk om in een ander land boodschappen te doen want er zijn altijd zaken die ze hier niet kennen. Voorbeeld: koffiemelk is hier dus echt niet te vinden!

Toen de boodschappen weer waren gedaan zijn we doorgereden naar Te Anau. Deze rit ging erg soepel, we hebben om het uur gewisseld van bestuurder dus we konden ook allebei het wederom hele mooie uitzicht bewonderen. Doordat de reis zo soepel ging, waren we al om 2 uur in Te Anau. Hierdoor konden we meteen een tour voor in de namiddag boeken naar grotten met Glowworms. Tijdens deze tour zijn we met een catamaran Lake Te Anau (het één na grootste meer van NZ) overgestoken. Aan de overkant van het meer zijn we onder leiding van een gids zo’n 250 meter diep de grot ingegaan. Het eerste stuk van de grot hebben we te voet afgelegd, om vervolgens het laatste stuk in een klein bootje af te leggen. Toen we in het bootje zaten waren alle lichten uit en konden we de glowworms zien. Dit was echt geweldig om te zien!

Dag 5.
Zaterdag, vandaag staat één van de hoogtepunten van onze reis op het programma: een tour naar Milford Sound. Voor degenen die het niet kennen: Milford Sound is één van de vele fjorden langs de zuidwest kust van het Zuidereiland. We hoefden dit keer niet zelf te rijden en werden opgehaald om 7.45 uur op onze camping. Tijdens de twee uur durende rit ernaartoe werd er diverse malen gestopt om foto’s te maken. De eerste stop was bij de Mirror Lakes, dit was echt fantastisch. Het is niet te geloven dat een meer zo vlak kan zijn zodat de weerspiegeling van de bergen er exact in te zien is! We hadden daarnaast ook geluk dat het dag ervoor nog veel geregend had want daardoor zagen we onderweg ook enorm veel watervallen in de bergen.

Aangekomen in Milford Sound zijn we aan boord gegaan van de Milford Mariner, waarmee we ruim twee uur door deze fantastische Fjord zijn gevaren. De uitleg van de gids aan boord was ook zeer goed. De batterijen van onze camera’s hebben het zwaar te verduren gehad want we bleven maar foto’s maken, het uitzicht was gewoon zo spectaculair.

Op de terugweg hebben we nog een paar andere stops gemaakt, en hebben we ook de lokale Alpen papagaaien gezien: de Kea. Dit zijn echt hele grappige beesten, en zoals iemand anders ze treffend beschreef: ‘Cheeky little bastards’.

De dag afgesloten met een pilsje en op naar de volgende avonturen!