Kaikoura, Zondag 24 december.

Vandaag zijn we begonnen met het inslaan van onze kerstboodschappen, alvorens we ons om 12.00 uur bij Whale Watching Kaikoura moesten melden. Daar aangekomen vertelt de man aan de balie dat hij nog op bevestiging van de kapitein wacht of de tocht wel door kan gaan. Verbaasd vragen we waar dit dan aan ligt; de zon schijnt, er is geen wolkje aan de lucht en de wind van gisteren is gaan liggen. Toch blijkt de zee erg onstuimig te zijn, vertelt hij ernstig.

Na even in spanning te hebben afgewacht krijgen we uiteindelijk toch groen licht om te gaan varen en al na een kwartiertje op zee hebben we de eerste walvis gespot. In één woord geweldig! Daarna hadden we ook nog geluk, want we hebben nog 3 keer een walvis gezien (wat veel is, aangezien er bij de gemiddelde tour 1 à 2 walvissen worden gespot). Naast de walvissen hebben we ook nog een aantal koningsalbatrossen gezien, en met een spanwijdte van 3 meter waren dit ook geen kleintjes.

Uiteindelijk bleek dat we wel geluk hebben gehad dat de boottocht doorging, vanaf 15.00 uur bleken alle andere tours te zijn afgelast omdat te zee echt te onrustig werd.

De rest van onze kerstavond hebben we heerlijk buiten in het zonnetje doorgebracht op de camping, heerlijk hoor!

Picton, Maandag 25 december: eerste kerstdag!

Vandaag stond onze laatste autorit op het zuidereiland op de planning, een prachtige rit langs de oostkust van Nieuw Zeeland naar Picton, vanwaar we op tweede kerstdag de ferry hebben geboekt naar het Noordereiland.

We zijn over Highway 1 gereden en dit heeft wel indruk gemaakt, en niet alleen omdat het uitzicht prachtig was. De snelweg was namelijk sinds 15 december weer geopend, nadat een verwoestende aardbeving in november 2016 hele stukken van de snelweg had weggevaagd. Hiervan konden we de sporen nog duidelijk zien, hele stukken van de kust waren bezaaid met puin dat ze in allerijl uit de weg hadden geruimd om de snelweg en naastgelegen spoorlijn weer zo snel mogelijk te kunnen openen. Daarnaast kon je ook zien dat de werkzaamheden nog lang niet klaar zijn, hele stukken rotswand werden nu nog afgeschermd door zeecontainers die als noodoplossing zijn geplaatst om nog afbrokkelend puin tegen te houden, nieuwe bruggen zijn nog in aanbouw en sommige stukken van de weg zijn slechts gedeeltelijk geopend.

Al met al, je krijgt zo wel respect voor de verwoestende kracht van de natuur maar zeker ook voor het doorzettingsvermogen van de Nieuw-Zeelanders want het herstellen van deze schade is echt een monsterklus.

Upper Hut (Wellington), Dinsdag 26 december: tweede kerstdag!

Onze reis over het zuidereiland zit er dan toch echt op en het is tijd voor de oversteek naar Wellington. Vanaf onze camping in Picton, die werkelijk het formaat van een postzegel had, is het maar 5 minuten rijden naar de ferry. De ferryovertocht van Picton naar Wellington schijnt één van de mooiste ter wereld te zijn. Wij hebben er alleen weinig van kunnen zien, want gedurende de drie uur durende oversteek regende het pijpenstelen. We hebben dus maar vermaakt in een gemakkelijke stoel met een boekje. We overnachten vanavond in Upper Hut, op slechts een half uurtje van Wellington omdat we de volgende dag een excursie vanuit Wellington hebben geboekt.

WhanganuiWoensdag 27 december.

Wat een rare kerst hebben wij gehad, eerste kerstdag zouden wij uit eten gaan maar alles was dicht.

Tweede kerstdag hadden we een 3 uur durende overtocht met de veerboot van Picton naar Wellington. Eenmaal aangekomen doorgereden naar Upper Hut de camping opgezocht deze was niet zoals we gewend waren, maar het was maar voor 1 nacht.

Woensdag hadden we een tour geboekt naar filmsets van de film trilogie Lord of the rings.

De tour zijn we begonnen bij een steengroeve net buiten Wellington. Deze steengroeve hebben ze destijds omgebouwd tot complete burgt, en later tot complete stad (voor de nerds onder ons: dit was dus Helms Deep en later Minas Tirith). De hoofdweg naar Wellington liep pal naast deze steengroeve en maandenlang zijn de Kiwi’s hier dus langsgereden op weg naar hun werk zonder dat ze wisten dat dit voor de, later immens populaire, Lord of The Rings Trilogie was.

Nu zie je pas, als het met uitleg verteld wordt hoe een klein stukje natuur gebruikt wordt voor de film. En zo was dit met alle locaties die we bezocht hebben. En als er ergens in een bos iets van een filmset gebouwd moest werden alle planten gefotografeerd op de plaats waar ze stonden. Dan haalde ze deze weg en zetten ze weer terug als de scene gefilmd was. Na de tour hadden we nog een eind te rijden naar Whanganui naar onze camping. Daar kwamen we laat aan doordat er door de vakantie van de nieuw zeelanders zelf er een file was die er voor zorgde dat we anderhalf uur later aan kwamen dan gepland.

Rotorua Donderdag 28 December.

Heerlijk geslapen en vroeg opgestaan waren we klaar voor een lange reis naar Rotorua. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij Orakei Korako Cave and Thermal Park. Met een klein bootje werden we het meer overgebracht naar het park en zodra je voet aan wal zette, merkte je dat het direct een paar graden warmer was dan aan de overkant (en naar rotte eieren rook door de zwavel – blèh). Een wandeling van ongeveer 1,5 uur bracht ons langs geisers, warmwaterbronnen, mineraalafzettingen in de mooiste kleuren en gewoonweg hele mooie plaatjes. Echt bizar hoe vulkanische activiteit voor zo’n mooi en vreemd landschap kan zorgen.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Rotorua. We hadden echter geen camping vastgelegd voor deze avond, omdat we nogal spontaan besloten hadden dat we wel een dag extra in Rotorua wilden zijn. Voor de 2 avonden erna hadden we al wel geboekt. Het bleek alleen wel echt topdrukte te zijn waardoor alle mogelijke campings, evenals de parkeerplaatsen waar je vrij mag overnachten, stampvol zaten. Uiteindelijk hebben we gebeld naar een camping waar we eerder langs waren gereden en zij hadden nog plek. Dus weer hop de camper weer in en een half uurtje teruggereden naar een camping in Golden Springs.