matamat en hobbitton

Matamata, zondag 31 December.

Vandaag rustig opgestaan, want het was zondag en we hoefden pas om 13.00 uur bij ons volgende doel te zijn: Hobbitton! Voor degenen die dit geen klap zegt; dit is de filmset van de Lord of the Rings trilogie én van de Hobbit trilogie. Onderweg eerst nog een paar laatste boodschapjes gedaan voor onze laatste dag (we konden oudejaarsavond natuurlijk niet uitzitten zonder te genieten van nog een Nieuw Zeelands biertje). Toch kwamen we al om 11.30 uur aan bij Hobbitton, wat ons mooi gelegenheid gaf om te starten met een bakkie sleut en op souvenirjacht te gaan. Om stipt 13.00 uur vertrok de tour richting Hobbitton, waar onze gids uitleg gaf over de opnames en regelmatig met leuke anekdotes kwam aanzetten. Het landschap en de 44 hobbit-holes (huisjes) waren precies zoals in de film, al waren sommige huisjes op een andere schaal gebouwd zodat ze de acteurs groter of juist kleiner konden doen lijken bij een bepaalde deur. Tijdens de tour zijn we ook nog in de herberg in Hobbitton gestopt voor een echt door hobbits gebrouwen biertje, dat verassend goed smaakte.

Rotorua en omgeving

Rotorua, vrijdag 29 december.

Vandaag vanuit de camping naar Wai-o-tapu Thermal Wonderland gereden. Het was ontzettend druk maar wij konden de drukte net voor blijven anders hadden we met die grote camper geen plaats meer gehad op de parkeerplaatsen. Als eerste zijn we bij de Lady Knox geiser gaan kijken. Terwijl we met zo’n 1500 man aan het wachten waren (wow), werd deze tot leven gewekt door een medewerker van het park. Hij gooide er wat zeepblokjes in en daardoor begon de geiser zijn stoom en water te spuiten.

Daarna zijn we het park ingegaan en hebben we al het moois gezien wat voorkomt bij het geothermische systeem in deze regio. Ook hier stonk het naar rotte eieren en zelfs in de straten van Rotorua was deze lucht, als de wind goed stond, te ruiken. Nee, dit is geen plaats waar wij zouden willen wonen. Verder was het een mooi afwisselend park met modderpoelen die flink aan het koken waren. Een onwaarschijnlijk mooi groen meer. Zelfs de temperatuur was hier een paar graden hoger. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar de camping waar we de dag hebben afgesloten met een pilsje.

Rotorua, zaterdag 30 december.

Op deze één na laatste dag van 2017 stond voor ons cultuur snuiven op het programma. En hoe kan dit beter dan door een Mãori dorp te bezoeken? Aan de rand van Rotorua ligt het, nog steeds bewoonde, dorp Te Whakarewarewatangaoteopeawahiao. Deze naam is voor ons niet op een fatsoenlijke manier uit te spreken dus ze hebben het makkelijk afgekort naar Whakarewarewa (wat ik zonder spiekbrief nog steeds niet kan uitspreken).

Anyway, het dorp is dus gebouwd op een geothermisch gebied en door het dorp heen zie je overal heetwaterbronnen en stoom uit gaten in de grond komen. De Mãori gebruiken deze natuurlijke warmtebronnen en nog steeds maken ze gebruik van gezamenlijke badhuizen met warm thermaal water en koken ze in één van de 7 Hangi (een soort natuurlijke stoomoven waar iedere familie zijn pan met eten in kan zetten). Uiteraard hebben wij ook geluncht met een gerecht dat was klaargemaakt in één van deze Hangi, en dat was echter superlekker! Ten slotte hebben we ook nog een voorstelling gezien met traditionele dans en natuurlijk de bekende Haka, wat ook superleuk was om te zien.

Aan het einde van de middag hebben ons nog vermaakt met de Ducktour. Tja, hoe leg je uit wat dat is? Het was een twee uur durende tour langs vier verschillende meren in de omgeving van Rotorua. Wat deze tour speciaal maakte was dat we deze hebben gedaan met originele amfibievoertuigen uit de tweede wereldoorlog. Zodoende reed je het ene moment op de weg en vervolgens voer je verder over een meer, zonder dat je uit hoefde te stappen. En oja, de naam Ducktour? In de tweede wereldoorlog hadden deze voertuigen de bijnaam ‘Ducks’ :)

van het Zuidereiland naar het Noordereiland.

Kaikoura, Zondag 24 december.

Vandaag zijn we begonnen met het inslaan van onze kerstboodschappen, alvorens we ons om 12.00 uur bij Whale Watching Kaikoura moesten melden. Daar aangekomen vertelt de man aan de balie dat hij nog op bevestiging van de kapitein wacht of de tocht wel door kan gaan. Verbaasd vragen we waar dit dan aan ligt; de zon schijnt, er is geen wolkje aan de lucht en de wind van gisteren is gaan liggen. Toch blijkt de zee erg onstuimig te zijn, vertelt hij ernstig.

Na even in spanning te hebben afgewacht krijgen we uiteindelijk toch groen licht om te gaan varen en al na een kwartiertje op zee hebben we de eerste walvis gespot. In één woord geweldig! Daarna hadden we ook nog geluk, want we hebben nog 3 keer een walvis gezien (wat veel is, aangezien er bij de gemiddelde tour 1 à 2 walvissen worden gespot). Naast de walvissen hebben we ook nog een aantal koningsalbatrossen gezien, en met een spanwijdte van 3 meter waren dit ook geen kleintjes.

Uiteindelijk bleek dat we wel geluk hebben gehad dat de boottocht doorging, vanaf 15.00 uur bleken alle andere tours te zijn afgelast omdat te zee echt te onrustig werd.

De rest van onze kerstavond hebben we heerlijk buiten in het zonnetje doorgebracht op de camping, heerlijk hoor!

Picton, Maandag 25 december: eerste kerstdag!

Vandaag stond onze laatste autorit op het zuidereiland op de planning, een prachtige rit langs de oostkust van Nieuw Zeeland naar Picton, vanwaar we op tweede kerstdag de ferry hebben geboekt naar het Noordereiland.

We zijn over Highway 1 gereden en dit heeft wel indruk gemaakt, en niet alleen omdat het uitzicht prachtig was. De snelweg was namelijk sinds 15 december weer geopend, nadat een verwoestende aardbeving in november 2016 hele stukken van de snelweg had weggevaagd. Hiervan konden we de sporen nog duidelijk zien, hele stukken van de kust waren bezaaid met puin dat ze in allerijl uit de weg hadden geruimd om de snelweg en naastgelegen spoorlijn weer zo snel mogelijk te kunnen openen. Daarnaast kon je ook zien dat de werkzaamheden nog lang niet klaar zijn, hele stukken rotswand werden nu nog afgeschermd door zeecontainers die als noodoplossing zijn geplaatst om nog afbrokkelend puin tegen te houden, nieuwe bruggen zijn nog in aanbouw en sommige stukken van de weg zijn slechts gedeeltelijk geopend.

Al met al, je krijgt zo wel respect voor de verwoestende kracht van de natuur maar zeker ook voor het doorzettingsvermogen van de Nieuw-Zeelanders want het herstellen van deze schade is echt een monsterklus.

Upper Hut (Wellington), Dinsdag 26 december: tweede kerstdag!

Onze reis over het zuidereiland zit er dan toch echt op en het is tijd voor de oversteek naar Wellington. Vanaf onze camping in Picton, die werkelijk het formaat van een postzegel had, is het maar 5 minuten rijden naar de ferry. De ferryovertocht van Picton naar Wellington schijnt één van de mooiste ter wereld te zijn. Wij hebben er alleen weinig van kunnen zien, want gedurende de drie uur durende oversteek regende het pijpenstelen. We hebben dus maar vermaakt in een gemakkelijke stoel met een boekje. We overnachten vanavond in Upper Hut, op slechts een half uurtje van Wellington omdat we de volgende dag een excursie vanuit Wellington hebben geboekt.

WhanganuiWoensdag 27 december.

Wat een rare kerst hebben wij gehad, eerste kerstdag zouden wij uit eten gaan maar alles was dicht.

Tweede kerstdag hadden we een 3 uur durende overtocht met de veerboot van Picton naar Wellington. Eenmaal aangekomen doorgereden naar Upper Hut de camping opgezocht deze was niet zoals we gewend waren, maar het was maar voor 1 nacht.

Woensdag hadden we een tour geboekt naar filmsets van de film trilogie Lord of the rings.

De tour zijn we begonnen bij een steengroeve net buiten Wellington. Deze steengroeve hebben ze destijds omgebouwd tot complete burgt, en later tot complete stad (voor de nerds onder ons: dit was dus Helms Deep en later Minas Tirith). De hoofdweg naar Wellington liep pal naast deze steengroeve en maandenlang zijn de Kiwi’s hier dus langsgereden op weg naar hun werk zonder dat ze wisten dat dit voor de, later immens populaire, Lord of The Rings Trilogie was.

Nu zie je pas, als het met uitleg verteld wordt hoe een klein stukje natuur gebruikt wordt voor de film. En zo was dit met alle locaties die we bezocht hebben. En als er ergens in een bos iets van een filmset gebouwd moest werden alle planten gefotografeerd op de plaats waar ze stonden. Dan haalde ze deze weg en zetten ze weer terug als de scene gefilmd was. Na de tour hadden we nog een eind te rijden naar Whanganui naar onze camping. Daar kwamen we laat aan doordat er door de vakantie van de nieuw zeelanders zelf er een file was die er voor zorgde dat we anderhalf uur later aan kwamen dan gepland.

Rotorua Donderdag 28 December.

Heerlijk geslapen en vroeg opgestaan waren we klaar voor een lange reis naar Rotorua. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij Orakei Korako Cave and Thermal Park. Met een klein bootje werden we het meer overgebracht naar het park en zodra je voet aan wal zette, merkte je dat het direct een paar graden warmer was dan aan de overkant (en naar rotte eieren rook door de zwavel – blèh). Een wandeling van ongeveer 1,5 uur bracht ons langs geisers, warmwaterbronnen, mineraalafzettingen in de mooiste kleuren en gewoonweg hele mooie plaatjes. Echt bizar hoe vulkanische activiteit voor zo’n mooi en vreemd landschap kan zorgen.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Rotorua. We hadden echter geen camping vastgelegd voor deze avond, omdat we nogal spontaan besloten hadden dat we wel een dag extra in Rotorua wilden zijn. Voor de 2 avonden erna hadden we al wel geboekt. Het bleek alleen wel echt topdrukte te zijn waardoor alle mogelijke campings, evenals de parkeerplaatsen waar je vrij mag overnachten, stampvol zaten. Uiteindelijk hebben we gebeld naar een camping waar we eerder langs waren gereden en zij hadden nog plek. Dus weer hop de camper weer in en een half uurtje teruggereden naar een camping in Golden Springs.

Van de West Coast weer terug naar de Oostkust

Greymouth, donderdag 21 December.
Vanmorgen op tijd opgestaan om naar Greymouth te gaan een rustige rit in een schitterende natuur.

Onderweg even van de route af om naar het Treetop Walkway te gaan hier loop je over stalen bruggen boven de bomen. Een toren van 40 meter hoog in het midden om een fantastisch uitzicht te hebben. Zo zagen we het regenwoud eens op een andere manier. Daarna verder richting Hokitika waar veel winkeltjes waren met armbanden, kettingen, ringen en oorbellen en dit wordt gemaakt van jade (groen en zwart). Maar ook van paua schelp die bewerkt was waardoor er mooie kleuren tevoorschijn kwamen. Na de vele winkeltjes ook nog even naar de supermarkt om de voorraad eten weer op peil te brengen. Na deze gezellige uitstapjes aangekomen in Greymouth de camping opgezocht en een lekker koud pilsje gedronken.

Hanmer springs, vrijdag 22 December.
Vandaag een valse start. Op de tom tom de eindbestemming ingebracht en daardoor vergeten dat we ook nog even de Pancake rocks zouden gaan bezoeken en toen we eraan dachten, waren we waren al te ver om nog terug te gaan. Maar niet getreurd gewoon doorgereden naar Hanmer Springs. Onderweg even stil moeten staan want er werd een kudde koeien verplaatst en die moesten over de weg. Aangekomen in Hanmer Springs het stadje verkend. Stephanie heeft er nog een lekkere massage genomen en die was daarna helemaal zen.

Kaikoura Zaterdag 23 December.
Vanmorgen eerst samen gekeken hoe de route was naar Kaikoura of er onderweg nog iets te beleven was. Maar nee er was niet veel te doen onderweg. De route op zich was erg mooi maar veel bergen, bochten en one lane bridges. Ook veel weg werkzaamheden dus op ons gemak gereden en rond 11.30 uur waren we in Kaikoura. Een wandeling naar het dorp om wat te eten. En toen een kustwandeling gemaakt met windkracht 7 en zon op onze bol. Morgen gaan we walvis spotten, hopelijk is het goed weer en is de wind wat afgenomen.

Wanaka & de West Coast

Dag 6

Heerlijk uitgeslapen Stephanie was nu eerder wakker maar bleef lekker liggen tot vader ook wakker was. En dat gebeurd niet altijd. Op ons gemak ontbijt gemaakt en de reis voor vandaag uitgestippeld naar Wanaka.

Het eerste uur ging lekker vlot, daarna was het de beurt aan Stephanie om te gaan rijden. Nou die kreeg het voor de kiezen haarspeldbochten berg op was haar uitdaging. Maar het was geen enkel probleem voor haar, als volleerd vrachtwagen chauffeur ging ze de berg op. Onderweg nog gestopt om foto’s te maken en daarna weer verder.

Na deze prachtige rit door de bergen kwamen we ruim op tijd aan in Wanaka. Na te hebben ingecheckt zijn we nog even naar het centrum gereden om wat te winkelen.

Terug op de camping lekker een NZ pilsje drinken en eten maken. Champignons, paprika, en wortel met rijst en kipblokjes. Als nagerecht een heerlijke mango. Met een wijntje erbij was het een uitstekende maaltijd. ( Alleen Stephanie nam er (bah) water bij).

Dag 7

Vandaag gaan we richting Haast een plaatsje bij de kust. Rustig opgestaan nog wat boodschappen gedaan in Wannaka en daarna de weg op. Wederom een prachtige route en een onvoorstelbare afwisseling van de natuur van bergen met grasland naar een regenwoud op de bergen. Door regelmatig te stoppen hebben we veel foto’s kunnen maken. Nog een fenomeen wat we regelmatig tegen kwamen: one lane bridge. Daar moest je altijd uitkijken of hij vrij was voor je er overheen kon. In NZ weten ze dat er veel toeristen rond rijden dus alle belangrijke uitzichtpunten zijn duidelijk aangegeven. Je kan ook goed merken dat het dun bevolkt is want de wegen zijn vrij rustig met verkeer.

Eindelijk in Haast aangekomen op weg naar de camping. Deze was 14 kilometer ten zuiden van Haast gelegen, halverwege echter een bord met daarop dat deze camping gesloten was. Dus weer terug en op een parkeerplaats even overleg gevoerd, en we hebben toen besloten om door te rijden naar Fox Glacier dit was nog een 150 kilometer te gaan. Ook weer over een zeer mooie weg (het is daar niet anders). Daar aangekomen en ingecheckt op de camping. Wederom een top 10 camping deze zijn erg goed en alle voorzieningen zijn er. Op deze campings is er altijd een centrale bbq plaats en een gemeenschappelijke keuken. Dus je hoeft niet altijd in de camper te koken, wat wij overigens wel doen.

Dag 8

Vandaag op naar de frans jozef glacier. Het was maar een klein uurtje rijden, dus waren wij er zeer snel.

Hier zouden we gaan vliegen over de zuidelijke alpen. Helaas door het slechte weer ging het niet door, maar morgen ( Woensdag ) om 9.00 uur een nieuwe kans. Volgens het boekings kantoor zou het weer dan goed zijn om te vliegen.

We zijn toen even het dorpje in geweest en naar het Wildlife Centre om te kijken hoe een kiwi er uit ziet. Er was er 1 in het donker aan het snuffelen om naar eten te zoeken.

Nog even wat winkeltjes bekeken en terug naar de camper om in te checken bij de camping. Het regende toen pijpenstelen dus hebben we het ons maar gemakkelijk gemaakt in de camper.

Frans Josef, Woensdag 20 december

Brr… wat hebben we een koude nacht achter de rug. ‘M’n neus viel er bijna af vanochtend’ (quote Stephanie). En toen we buiten keken was dit ook niet zo gek, de bergtoppen waarop we uitzicht hebben vanaf de camping zijn ’s nachts ook een stuk witter geworden. Gelukkig zag het weer er wel prachtig uit en leek het erop dat we vandaag wel konden gaan vliegen over de Alpen op het Zuidereiland. Dus na een snel ontbijt (het was nog steeds ijskoud) op naar het dorp, waar het kantoortje zit van Air Safaris, het bedrijf waar we om 9 uur een rondvlucht hadden gereserveerd. En wat blijkt? De vluchten gaan door! Er werd alleen wel gevraagd of we het erg vonden om één vlucht later te gaan, ze hadden namelijk net een groep met ‘rather heavy’ (of gewoon dikke) Duitsers ingecheckt en anders zou het vliegtuigje te zwaar beladen zijn. Na 40 minuten in de souvenirwinkeltjes in het dorp te hebben rondgestruind om de tijd te doden, konden we dan uiteindelijk vertrekken!

Samen met een Engels echtpaar en een (niet zo dik) Duits gezin klommen we aan boord van het vliegtuig. Stephanie had de eer om als copiloot te fungeren en mocht voorin het vliegtuig. Een korte beschrijving van de 50 minuten durende vlucht: MEGA-VET-GAAF-COOL-SCHITTERERD-MOOI-GROOTS-FANTASTISCH-EXTRAORDINAIR. En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Wat was dit mooi! We zijn gevlogen over de Frans Josef gletsjer, de Fox gletsjer, Mt Tasman, de Tasman gletsjer, Lake Tekapo, natuurlijk Mt Cook en nog zoveel andere mooie bergen, meren en rivieren waarvan ik de naam zo snel niet weet. Dit was echt een once-in-a-lifetime ervaring, echt geweldig!

Omdat we in de ochtend gevlogen hadden, was de hele middag nog vrij om in te vullen. Het was nog steeds supermooi, zonnig weer dus we besloten om een wandeling uit de Lonely Planet te kiezen. Dit is de Ka Roimata o Hine Hukatere Track geworden, simpeler gezegd de ‘Main glacier valley walk’. Dit was een wandeling van 1,5 uur naar de voet van de Frans Josef gletsjer, en je liep eigenlijk door een deel van de drooggevallen bedding van de rivier die voortkomt uit de gletsjer. Zoals eerder gezegd was het weer nog steeds super en daarmee ook het uitzicht. Zodoende bleef je ook foto’s maken.

Na deze heerlijke middag, zitten we nu terug op de camping na te genieten van een heerlijke dag en schrijf ik (Stephanie) voor de verandering eens het reisverslag van deze woensdag. Morgen op naar Greymouth, een slaperig plaatsje maar wel een hele leuke route erheen. Maar dat is voor dan.

Ps. Foto's plaatsen op deze website is echt drama! Voor foto's, zie de Facebook pagina van Stephanie. Daar plaatsen we regelmatig foto's op. Zie ook deze link.

Mt. Cook & Milford Sound

Dag 3.
Weer verder waar we gebleven waren: donderdagochtend. Na een koude nacht (we hadden een dubbel dekbed nodig!) vroeg uit de veren en op weg naar Mount Cook, de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Het was nog wat bewolkt maar het zou gaan opklaren. Er is één lange weg naar een gehuchtje aan de voet van Mount Cook en dit gehuchtje was ons doel. De route ernaartoe is adembenemend mooi. Je rijdt dan langs het gigantische stuwmeer Lake Pukaki. Bij het eerste het beste uitkijkpunt zijn we gestopt om foto’s te maken. Mt. Cook was nog verborgen achter de wolken maar het uitzicht over het meer was ook prachtig. Aangekomen in eerdergenoemd gehuchtje zijn we naar het Visitor Center gegaan, hebben we rondgewandeld en uiteraard heel veel foto’s gemaakt van de inmiddels zichtbare Mt. Cook.

Daarna op naar de volgende bestemming: onze camping in Cromwell. Onderweg, net voorbij Omarama, zag Stephanie nog een leuke bestemming om te gaan bekijken: de Clay Cliffs. Het zou een soort canyon moeten zijn met rotsformaties en het klonk supergaaf. Zo gezegd, zo gedaan dus in een opwelling de afslag naar Clay Cliffs genomen. Echter ging de weg ernaartoe op een zeker moment over in een mega-hobbelige gravelweg (hallo rugmassage!). De hele camper schudde ervan, Jan grapte nog dat we alle verloren onderdelen we op de terugweg zouden oprapen. Het laatste gedeelte van de route zou over een boerenerf gaan, waarvoor we bij de poort een kleine vergoeding konden achterlaten. Echter was dit 4 kilometer lange pad zo smal dat we het niet aandurfden. De moraal van dit verhaal: de Clay Cliffs zullen vast erg mooi zijn maar wij hebben het dus niet gezien.

Na deze misser hebben we onze weg vervolgd door een prachtig berggebied, en over de Lindis Pas, waar we weer mooie foto’s konden maken (tja, waar eigenlijk niet in Nieuw Zeeland?). Aangekomen op de camping in Cromwell zijn we naar het oude stadscentrum gelopen, wat volgens de Lonely Planet erg gezellig zou zijn. Na een klein half uurtje wandelen in de brandende zon (Yes, geen regen meer!), waren we bij het oude stadcentrum. Nou die wandeling hadden we ons kunnen besparen want het niet zo veel. Er stonden een paar huizen die ze hadden afgebroken en weer opnieuw opgebouwd, toen de oorspronkelijke plek onderwater zou lopen als gevolg van de aanleg van een stuwdam. Maar terug op de camping de dag afgesloten met een lekker wijntje (Cromwell ligt wel in een regio met veel wijngaarden) dus dat maakte de dag weer goed.

Dag 4.
De volgende dag, vrijdag, zijn we rustig aan begonnen en gestart bij de lokale supermarkt om de voorraad weer aan te vullen. Het is altijd leuk om in een ander land boodschappen te doen want er zijn altijd zaken die ze hier niet kennen. Voorbeeld: koffiemelk is hier dus echt niet te vinden!

Toen de boodschappen weer waren gedaan zijn we doorgereden naar Te Anau. Deze rit ging erg soepel, we hebben om het uur gewisseld van bestuurder dus we konden ook allebei het wederom hele mooie uitzicht bewonderen. Doordat de reis zo soepel ging, waren we al om 2 uur in Te Anau. Hierdoor konden we meteen een tour voor in de namiddag boeken naar grotten met Glowworms. Tijdens deze tour zijn we met een catamaran Lake Te Anau (het één na grootste meer van NZ) overgestoken. Aan de overkant van het meer zijn we onder leiding van een gids zo’n 250 meter diep de grot ingegaan. Het eerste stuk van de grot hebben we te voet afgelegd, om vervolgens het laatste stuk in een klein bootje af te leggen. Toen we in het bootje zaten waren alle lichten uit en konden we de glowworms zien. Dit was echt geweldig om te zien!

Dag 5.
Zaterdag, vandaag staat één van de hoogtepunten van onze reis op het programma: een tour naar Milford Sound. Voor degenen die het niet kennen: Milford Sound is één van de vele fjorden langs de zuidwest kust van het Zuidereiland. We hoefden dit keer niet zelf te rijden en werden opgehaald om 7.45 uur op onze camping. Tijdens de twee uur durende rit ernaartoe werd er diverse malen gestopt om foto’s te maken. De eerste stop was bij de Mirror Lakes, dit was echt fantastisch. Het is niet te geloven dat een meer zo vlak kan zijn zodat de weerspiegeling van de bergen er exact in te zien is! We hadden daarnaast ook geluk dat het dag ervoor nog veel geregend had want daardoor zagen we onderweg ook enorm veel watervallen in de bergen.

Aangekomen in Milford Sound zijn we aan boord gegaan van de Milford Mariner, waarmee we ruim twee uur door deze fantastische Fjord zijn gevaren. De uitleg van de gids aan boord was ook zeer goed. De batterijen van onze camera’s hebben het zwaar te verduren gehad want we bleven maar foto’s maken, het uitzicht was gewoon zo spectaculair.

Op de terugweg hebben we nog een paar andere stops gemaakt, en hebben we ook de lokale Alpen papagaaien gezien: de Kea. Dit zijn echt hele grappige beesten, en zoals iemand anders ze treffend beschreef: ‘Cheeky little bastards’.

De dag afgesloten met een pilsje en op naar de volgende avonturen!

De eerste dagen!

Hallo volgers van onze reis naar Aotearoa, ofwel Nieuw Zeeland!

EIN-DE-LIJK was het dan zover: Zaterdag 9 december was aangebroken en onze reis naar Nieuw Zeeland kon beginnen! De reis naar Schiphol ging erg soepel en we waren mooi op tijd. Eenmaal aan boord van vliegtuig kregen we de o-zo-fijne mededeling dat er een passagier niet was op komen dagen. De koffer van die passagier moest er weer uit, waardoor de binnenkant van het vliegtuig werd beschadigd. Toen we na 2 uur en 45 minuten wachten mochten opstijgen, kon de 11 uur durende vlucht naar Hong Kong beginnen.

In Hong Kong hadden we de hele tijd de tijd om de stad te bezoeken, dus hop in de Airport Express trein en om 11 uur in de ochtend stapten wij het centraal station van Hong Kong binnen. Voor zover wij Hong Kong hebben gezien, kunnen we de stad kort omschrijven: druk en vies! De mensenmassa’s op de verhoogde, overdekte stoepen tussen de gebouwen waren ongelofelijk. Zelfs New York of Londen leek daarbij een rustige provinciestad. Uiteindelijk hebben we onze weg gevonden door de stad richting de trams naar Victoria Peak. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de stad, en hier lijkt ook de lucht wat minder smerig te zijn. Al met al: blij dat we ’s avonds weer verder konden naar onze eigenlijke bestemming: Nieuw Zeeland!

Na nog een vlucht van 11 uur naar Auckland, en de 1,5 uur durende binnenlandse vlucht naar Christchurch, waren we op maandag om 17.30 uur eindelijk op plaats van bestemming. Vlug naar het motel gegaan voor de eerste nacht waar we snel wat hebben gegeten en vervolgens als een blok in slaap zijn gevallen.

Op de regenachtige dinsdagochtend zijn we de camper op gaan halen. (Reactie Jan: Mooi groot bakbeest van 7.70 meter. Reactie Stephanie: Wow, dat ding is wel erg groot). Na een overkill aan uitleg over hoe de camper werkt, zijn we gaan rijden naar onze eerste bestemming: Lake Tekapo. Na een uur reden we de langste brug van N.Z. op. Met het einde van de brug in zicht gebeurde er echter pakweg 10 auto’s voor ons een dodelijk ongeluk, waar uiteindelijk zelfs een helikopter met hulpdiensten op de brug een landing maakte (zie foto, echt bizar). Alle auto’s moesten omdraaien en een andere weg nemen. Ook wij moesten daar weg maar probeer maar eens te draaien op een brug met een bijna 8 meter lange camper waar je net 1 uur in hebt gereden! Uiteindelijk heeft een vriendelijke brandweerman onze camper achteruit langs de vrachtwagens naar het begin van de brug gemanoeuvreerd (dit was meer dan een kilometer!). De eerste vertraging was een feit, de omweg naar de enige andere brug over die rivier was een mooie route maar wel over provinciale (gravel-) wegen waardoor we lang onderweg zijn geweest. De geplande overnachting bij Lake Tekapo hebben we gewijzigd naar een overnachting in Geraldine, wat ruim een uur dichterbij lag. Daar aangekomen hebben we onze eerste maaltijd gekookt in de camper en heerlijk gegeten met uiteraard een bijpassend wijntje

Na onze eerste nacht in de camper werden we op tijd wakker op wederom een regenachtige dag. Op naar Lake Tekapo! Een supermooie route over fijne wegen. De natuur is hier prachtig en heel anders dan dat wij tot nu toe gezien hebben. Het landschap is heuvelachtig maar op die heuvels zie je vaak geen bomen en alleen grasland. Onderweg zijn we gestopt voor koffie met een gebakje (JUM!). Lake Tekapo is een supermooi, groot meer. Het was alleen redelijk bewolkt waardoor we de bergtoppen rondom het meer niet zo goed konden zien. Desondanks toch mooie foto’s kunnen maken, waarna we zijn weggevlucht voor de touringcars met Aziaten.

We hadden besloten om niet te overnachten in Lake Tekapo en zijn doorgereden naar Twizel, waar we onze tweede nacht doorbrengen. Onderweg nog gestopt bij een helderblauw stuwmeer: Lake Pukaki, waar we nog meer foto’s hebben gemaakt.

Oja, en nog een laatste feitje voordat we er een eind aan breien: Kiwi’s, ofwel Nieuw Zeelanders, zijn misschien wel de vriendelijkste mensen in de wereld. Super gastvrij, behulpzaam en altijd in voor een praatje!

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Jan en Stephanie